เอเธอร์ฮาร์ดี้มีประสบการณ์ทั้งหมดในช่วงเวลาที่เธอเป็นนักสู้มืออาชีพ คุณแม่เลี้ยงเดี่ยวและนักสตรีนิยมที่ไม่ได้เริ่มชกมวย

จนกระทั่งอายุยี่สิบปีชาวบรู๊คลินได้ก้าวเข้ามาในฉากคลับของนิวยอร์กซิตี้ก่อนที่จะคว้าตำแหน่งเฟเธอร์เวทขององค์กรมวยโลกในปี 2018

ตอนนี้อายุ 39 ปีฮาร์ดี้กำลังต่อสู้กับความท้าทายที่เธอยังไม่ต้องเผชิญในอาชีพการงานที่ยาวนานกว่าทศวรรษของเธอนั่นคือการกลับมาจากความพ่ายแพ้ ยี่สิบเดือนหลังจากประสบกับการสูญเสียอาชีพครั้งแรกของเธอและยกตำแหน่งให้กับเพื่อน Brooklynite Amanda Serrano ที่ Madison Square Garden ฮาร์ดีจะปีนขึ้นสู่สังเวียนร่วมกับเจสสิก้าคามาร่าแห่งมอนทรีออลในการแข่งขันน้ำหนักเบาแปดรอบที่ด้านบนของการ์ดการต่อสู้ครั้งแรกของบรอดเวย์ชกมวย – ซีรีส์ชกมวยหญิงล้วนใหม่ที่สตรีมบน UFC Fight Pass ที่ Lou DiBella โปรโมเตอร์ได้เปิดตัวเพื่อให้ผู้เข้าแข่งขันที่มีประสบการณ์ไม่ว่างและยกระดับโอกาสที่กำลังจะมาถึง

มันเป็นเพียงแพลตฟอร์มที่อาจทำให้ Hardy ง่ายขึ้นในช่วงปีแรก ๆ ของเธอ แต่ความหมกมุ่นหลักของเธอในช่วงไม่กี่วันก่อนการต่อสู้ในวันศุกร์คือการเพิ่มน้ำหนัก: การกระโดดสองส่วนจากเขตสบาย 126 ปอนด์ของเธอไปสู่ดินแดน 135 ปอนด์ “ [Camara] มีน้ำหนักเบาตามธรรมชาติ” Hardy กล่าวกับ Guardian ในสัปดาห์นี้ “ ฉันคาดหวังว่าเธอจะต้องเข้มแข็ง”

การก้าวขึ้นมาของ Hardy เกิดจากความจำเป็นเหตุผลที่บางคนคุ้นเคยมากเกินไป:“ ในช่วง Covid และการปิดตัวลงฉันทำงานเต็มเวลาและไม่ได้รับการฝึกอบรม ดังนั้นไม่เพียง แต่ฉันต้องกลับมามีรูปร่างเหมือนชกมวย แต่ฉันต้องกลับมามีรูปร่างที่แท้จริงและฉันคิดว่า 126 จะฆ่าฉันได้”

ในช่วงต้นปี 2020 ในขณะที่เธอวางกลยุทธ์ในการก้าวต่อไปหลังจากการสูญเสียครั้งแรกในอาชีพการงานของเธอโลกก็ปิดตัวลง จากนั้นได้รับโทรศัพท์จาก DiBella ผู้ก่อการซึ่งค้นพบศักยภาพของฮาร์ดีเป็นคนแรกและเซ็นสัญญากับเธอเพียงหกคนในการต่อสู้ในอาชีพอาชีพของเธอในฐานะนักสู้หญิงคนแรกของ บริษัท

“ เขากล่าวว่า ‘หากคุณต้องการความช่วยเหลือทางการเงินโทรหาฉัน แต่อย่าคาดหวังว่าจะได้เงินค่าจ้างชกมวยในปี 2020” ฮาร์ดี้เล่า “ ทำในสิ่งที่คุณต้องทำเพื่อวางอาหารบนโต๊ะและจ่ายบิลของคุณ” ก็เลยเพิ่งออกจากยิม ฉันบอกว่า ‘ไม่ต้องฝึกอีกแล้ว นี่คือโหมดเฮเทอร์และโหมดเอาชีวิตรอดปกติ ‘”

หนึ่งปีต่อมาเมื่อได้รับการฉีดวัคซีนกลับไปที่โรงยิมและใช้เวลาช่วงฤดูใบไม้ผลิเพื่อเตรียมตัวสำหรับการแข่งขันในวันศุกร์ความฟิตและความพร้อมของฮาร์ดีเชื่อว่าถนนที่ยากลำบากในมุมมองด้านหลังของเธอ:“ วันนี้ฉันสู้กับน้ำหนักตัวเองไม่ได้ ฉันยืนอยู่บนเครื่องชั่งและฉันก็ร้องไห้ ฉันได้รับโควิดมาเกือบ 30 ปอนด์ ไม่คิดว่าจะทำได้ ฉันก็เหมือนกับฉันกำลังจะทำสิ่งนี้ และฉันก็ทำ ดังนั้นเมื่อยืนอยู่บนขนาดนั้นในวันนี้และได้เห็นว่า 137 คะแนนไม่ว่าอะไรก็ตามมันเป็นความรู้สึกที่น่าพอใจที่สุด”

ผมf Hardy ไม่ใช่ใบหน้าของนักชกมวยหญิงในสหรัฐอเมริกาอย่างน้อยเธอก็ร่วมกับ Serrano ซึ่งเป็นใบหน้าที่เป็นที่รู้จักมากที่สุดในเมืองที่ใหญ่ที่สุดซึ่งยังคงเป็นบ้านแห่งจิตวิญญาณของกีฬา ความแตกต่างนั้นไม่ได้มาง่ายๆ เส้นทางสู่การคว้าแชมป์เข็มขัด WBO ในการแข่งขันที่ประสบความสำเร็จในปี 2018 กับเชลลี่วินเซนต์ถูกปูด้วยการต่อสู้เพื่อกระเป๋าเล็ก ๆ หลายปีก่อนที่ฝูงชนจะกระจัดกระจายที่ BB Kings Blues Club, Aviator Sports Complex, ห้อง Roseland Ballroom ที่ถูกรื้อถอนมาตั้งแต่ปีพ. ศ. ซึ่งเป็นฉากชกมวยของมหานครนิวยอร์ก

แต่สำหรับ Hardy การชกมวยไม่เคยเป็นเพียงแค่เข็มขัด ชื่อของเธอถูกฝังอยู่ในวาทกรรมเกี่ยวกับการชกมวยของผู้หญิงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับความเท่าเทียมกันทางเพศ ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์อิสระนาตาชาเวอร์มาทำให้เธอกลายเป็นจุดศูนย์กลางและมีชื่อเสียงในสารคดีปี 2013 ของเธอที่ตรวจสอบช่องว่างค่าจ้างชาย – หญิงในการชกมวย

เมื่อเติบโตขึ้น Hardy รู้สึกว่า“ แปลกประหลาด” ต่อนักเคลื่อนไหวเช่น Billie Jean King และ Gloria Steinem:“ ฉันรู้สึกเหมือนเกิดมาในยุคที่ไม่ถูกต้อง ฉันควรจะเดินขบวนเพื่อสิทธิสตรีในวัยเจ็ดสิบ” ดังนั้นเมื่อเธอเริ่มชกมวยในปี 2010 ก่อนที่จะเปลี่ยนอาชีพในเวลาไม่ถึงสองปีต่อมาเธอพบว่าเป็นการยากที่จะเพิกเฉยต่อความคลาดเคลื่อนที่ชัดเจนในการรักษาทั้งเชิงปริมาณและเชิงอัตถิภาวนิยมระหว่างนักสู้ชายและหญิง ฮาร์ดีจำได้ว่ามีรายได้ 7,500 เหรียญสหรัฐเพื่อป้องกันตำแหน่งระดับนานาชาติของ WBC เมื่อนักมวยชายที่มีข้อมูลประจำตัวคล้ายกันเข้ามาในวงโดยตรงหลังจากที่เธอทำเงินในกระเป๋าได้ในหกตัวเลขที่สูง “ ฉันเป็นแชมป์โลกและไม่สามารถใช้ชกมวยเป็นงานประจำได้” เธอกล่าว

Heather Hardy ถูกต้องประสบความพ่ายแพ้ครั้งแรกและครั้งเดียวในอาชีพการงานของเธอกับ Amanda Serrano เพื่อนชาวบรูคลินที่ Madison Square Garden ในเดือนกันยายน 2019รูปถ่าย: Frank Franklin II / AP
ฮาร์ดี้เล่าถึงช่วงแรก ๆ ของอาชีพการงานของเธออธิบายถึงภูมิทัศน์ที่ไม่เอื้ออำนวยและบีบบังคับ “ มีที่ว่างสำหรับหนึ่งครั้งเท่านั้น สำหรับ Ronda Rousey หนึ่งคน ผู้หญิงหนึ่งคนในแต่ละที่นั่งที่สำคัญ ดังนั้นไม่ว่าผู้หญิงคนนั้นจะได้รับการปฏิบัติที่เลวร้ายเพียงใดเธอก็ไม่เคยต้องการที่จะพูดเพราะมีผู้หญิงหลายคนรออยู่ที่จุดนั้นซึ่งยินดีรับค่าตอบแทนน้อยลงหรือรับทราบน้อยลง”
การเคลื่อนไหวทางวัฒนธรรม: คู่มือที่ดีที่สุดสำหรับประสบการณ์กลางแจ้งในเมืองของคุณ
ไม่ใช่ฮาร์ดี้:“ ในฐานะสตรีนิยมในฐานะแม่หญิงไม่เพียง แต่ต้องการคว้าแชมป์โลกเท่านั้น แต่ยังต้องการสร้างเสียงดังด้วย”

ท่ามกลางความก้าวหน้าในอาชีพการงานของเธอเธอตระหนักถึงอำนาจโดยนัยในการดึงดูดฝูงชนและการเติมที่นั่ง “ มีคนอยากเจอฉันเหรอ” เธอพูดว่า. “ เฮ้ฉันอาจจะไม่โชคดีที่ฉันอยู่ที่นี่ บางทีฉันสมควรอยู่ที่นี่ และฉันสมควรได้รับมากกว่านี้ แบบนั้นให้พลังมากขึ้นกับสิ่งที่ฉันพูดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น”

ถามว่าเธอคิดว่าจ่ายราคาสำหรับความสง่างามและความซื่อสัตย์ของเธอหรือไม่เธอลังเลที่จะเอาชนะ

“ เมื่อคุณพูดต่อต้านความไม่เท่าเทียมในแง่ใด ๆ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเพศเชื้อชาติศาสนาคุณจะถูกมองว่าเป็นผู้หญิงขี้บ่นขี้บ่น” ฮาร์ดี้กล่าว “ มันเป็นเพียงตราบาปที่ติดมากับคุณ ฉันแน่ใจว่ามีผู้คนมากมายที่ไม่ต้องการจัดการกับฉันหรือไม่ต้องการทำธุรกิจกับฉัน แต่ฉันไม่สนใจ”

ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาการชกมวยได้ก้าวไปสู่ความเสมอภาคซึ่ง Hardy ให้เครดิตสองปัจจัยหลัก ประการแรกการแนะนำการชกมวยของผู้หญิงในการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกในปี 2012 ซึ่งเปิดโอกาสให้ได้รับเสียงชื่นชมในเวทีระดับโลก:“ ฉันมาจาก Gleason’s Gym ซึ่งมีแชมป์เปี้ยนหญิงเป็นแถวยาวนักรบหญิงที่เดินทางไปรอบ ๆ เพื่อชกเพราะ ที่นี่ไม่มีอะไรเลย”

ประการที่สอง Hardy อ้างถึงการเปลี่ยนแปลงในวิธีที่เราบริโภคเนื้อหา:“ สิบปีที่แล้วเราไม่มี UFC Fight Pass ไม่มีบริการสตรีมมิ่ง ไม่มี Dazn ถ้าคุณไม่ได้ต่อสู้กับฉันคุณจะดูไม่ได้”

เช่นเดียวกับกีฬาอื่น ๆ การมองเห็นมีความสำคัญ: หากแฟน ๆ ไม่เคยเห็นผู้หญิงต่อสู้พวกเขาก็มีโอกาสน้อยที่จะเชื่อว่าผู้หญิงสามารถต่อสู้ได้

ถึงกระนั้นในขณะที่เธอเห็นความก้าวหน้า แต่สำหรับ Hardy การชกมวยก็ยังคงเป็น “เกมสำหรับเด็กผู้ชาย” โดยเฉพาะอย่างยิ่งในทางตรงกันข้ามกับศิลปะการต่อสู้แบบผสมผสานซึ่งนำเสนอนักสู้หญิง “การประชาสัมพันธ์มากขึ้นเงินมากขึ้นการยอมรับมากขึ้นความสนใจของสื่อมากขึ้น” ในฐานะนักมวยหญิงรุ่นแรก ๆ ที่แสวงหาทุ่งหญ้าสีเขียว (และกระเป๋า) ในโลก MMA ฮาร์ดี้รู้โดยตรงว่าระหว่างกีฬาต่อสู้ทั้งสองประเภทการสนับสนุนของอุตสาหกรรมสำหรับผู้หญิงคือ “แอปเปิ้ลและส้มทั้งกลางวันและกลางคืน”

กเธอเข้าใกล้วันเกิดปีที่ 40 ในเดือนมกราคมฮาร์ดี้รู้คำถามที่ชัดเจน “ ผู้คนถามฉันว่าคุณจะเกษียณได้ไหม” แม้แต่นักสู้ที่พาดหัวไพ่แสดงต่อหน้าฝูงชนที่ขายหมดและคว้าแชมป์โลกที่ Madison Square Garden ก็ไม่พ้นจากความผันผวนของการลงโทษในชีวิต “ ถ้าคุณรอดตายในปี 2020 และคุณไม่ได้เป็นหนี้สักไมล์คุณก็คิดออกแล้ว ฉันเชื่อว่าไม่มีอะไรที่ฉันคิดไม่ออก”

เธอมองว่าการแข่งขันกับ Camara ในวันศุกร์ที่ชานเมือง Murfreesboro ของแนชวิลล์เป็นการทดสอบสารสีน้ำเงินสำหรับอาชีพของเธอ

“ เป้าหมายของฉันคือการเพิ่มน้ำหนักนั่นคืออันดับหนึ่ง” ฮาร์ดีกล่าว “ ข้อสองจงชนะการต่อสู้ครั้งนั้น ข้อที่สามฉันจะไปจาเมกาหนึ่งสัปดาห์ ฉันจะไปนั่งที่ชายหาดฉันจะจิบมาร์ตินี่ และฉันจะดูว่าสามเดือนสุดท้ายในชีวิตของฉันคุ้มค่าหรือไม่ เพราะแฟน ๆ ทุกคนเห็นแค่รอบแปดคนเท่านั้น พวกเขาไม่เห็นการวิ่งเหยาะๆในชุดพลาสติก พวกเขาไม่เห็นลูกค้าที่สับ พวกเขาไม่เห็นการเรียนโฮมสคูลนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 11 ของคุณพวกเขาไม่เห็นคะแนน SAT นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องตัดสินใจ ฉันเต็มใจเสียสละร่างกายสุขภาพจิตทุกอย่างเพื่อสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป”

ถึงกระนั้น Hardy ก็รู้สึกเตรียมพร้อมและตื่นเต้น:“ ฉันบอกคุณได้ว่าค่ายต่อสู้ของฉันราบรื่นอย่างไม่น่าเชื่อ” สำหรับ Camara“ เธออาจจะใหญ่กว่าฉัน แต่ฉันรู้สึกดีจริงๆ”

มันยากที่จะจินตนาการถึงนักสู้ที่มีวิญญาณของฮาร์ดีเดินจากไปหลังจากการคัมแบ็ก แต่ยังมีโอกาสที่เราจะได้เห็นอีกด้านหนึ่งของเธอ แม้จะมีความสงสัยในธุรกิจชกมวย แต่ Hardy ก็ชอบสองสิ่งเกี่ยวกับกีฬานี้

“ ฉันชอบบทบาทของตัวเองในการชกมวยซึ่งเป็นการต่อสู้” เธอกล่าว “ ฉันไม่รู้ว่าฉันอยากจะเข้ารับตำแหน่งอื่น ๆ นอกเหนือจากนักสู้จริงๆ – ยกเว้นบางทีผู้บรรยายเพราะคุณรู้ไหมฉันชอบที่จะพูดคุย”

ด้วยความเร่งด่วนของข้อความและความหลงใหลในความเชื่อมั่นของเธอใคร ๆ ก็เชื่อได้ว่าแม้ในที่สุดเธอก็วางถุงมือเฮเธอร์ฮาร์ดีก็จะไม่หยุดพูดในไม่ช้า

 

เพิ่มเติม >>> UFABETWINS

หน้าแรก >>> บ้านผลบอล